Diagnoza i rozwój inteligencji społecznej

Inteligencję społeczną rozpatruje się jako zdolność rozumienia zachowań i uczuć innych ludzi, a także umiejętność dostrzegania subtelnych wskazówek informujących o sensie i znaczeniu danej sytuacji społecznej.

Inteligencja społeczna zawiera w sobie cechy wszystkich pozostałych typów inteligencji. Nierozerwalnie wiąże się z inteligencją emocjonalną, na którą, oprócz umiejętności społecznych, składają się zdolność samokontroli, samokreacji i wglądu we własne emocje. Jej podstawą jest zdolność rozumienia innych i empatia oraz zdolność do postrzegania cech różnicujących ludzi. Pozwala ona na bezbłędne wychwycenie zmian nastroju, motywacji, zachowania i intencji.